مازندرانی شعر عزای پسر چهارساله که غرق شد

‍ درعزای جوان از زبان مادر در دریا غرق شد

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖✔️✔️✔️✔️

غم وغرصه دل ره سرشور هاکرده/دل تسّه پاره بووه
اسری مه دتا چش ره کور هاکرده

دریوی جور مه دل کلّاک خونِ
نواجش من تِکه وردِ زبونِ

خور بمو پسر غرق بیه دریا
پسر بمرده وا بیمه مفتلا

اجل آخر مه دستهٔ گل ره بورده
بمیرم ونسه چه زار بمرده

شو تا صواحی مه کار بیّه زاری
نیشتمبه ناله زمبه بیقراری

گمبه شه پسر و ننا بمیره
زود بورده سفر و ننا بمیره

پسر نوزما و ننا بمیره
عروس چش براه و ننا بمیره

ته غم هنیشته مه دل وای برمن
مه گل بورده زیرگل وای برمن

مه جوون بمرده مرگ بیگمون
تموم فامیلون دل بیّه خون

الهی هیچ کس جوون نمیره
مار دنبوعه تا عزا بعیره

خور بمو مِوسّه پیر ننا
برو که بمرده ته خاره ریکا

پسر تازه داماد تسه بمیرم
ته دل نهیعه شاد تسه بمیرم

ته دل مشتِ ارمون تسّه بمیرم
گم بیّه ته نشون تسه بمیرم

عجب دنیا مجه غضب هاکردی
ته بی رحم مه دتا گل ره بوردی

(صفا )این داغ دیگر کنار نبونه
با برمه بکردن دل خار نبونه

شاعر قاسم جناتیان قادیکلایی
بصورت بداهه تقدیم به برادر جعفری

+ نوشته شده توسط قاسم جناتیان قادیکلائی در چهارشنبه بیست و هشتم تیر ۱۳۹۶ و ساعت 15:1 |